بررسی جذب پوستی ذرات نانو نقره بر پارامترهای عملکردی کلیه در موش نر

زمینه: نانونقره یکی از پرکاربردترین نانومواد به کار رفته در محصولات مصرفی می باشد. با این حال سمیت پوستی این نانوذرات بر روی سلامتی انسان کمتر مورد توجه قرار گرفته است. این مطالعه به منظور بررسی اثر جذب پوستی نانوذرات نقره بر روی پارامترهای عملکردی کلیه صورت گرفته است. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 40 سر موش نر نژاد balb/c به طور تصادفی به 4 گروه 10تایی (گروه نانو نقره، کنترل مثبت، کنترل کاذب و کنترل منفی) تقسیم شدند. پس از بیهوشی عمومی و تراشیدن پشت همه حیوانات در نزدیکی ستون فقرات، سطح بانداژ در گروه نانونقره با 50 میکرولیتر محلول نانونقره ( 100 میکروگرم بر میلی لیتر)، در گروه کنترل مثبت به همان میزان محلول نیترات نقره ( 100 میکروگرم بر میلی لیتر) و در گروه کنترل کاذب به همان میزان آب مقطر تیمار شد، سپس بانداژها در سطح پوست ثابت شدند، اما گروه کنترل منفی بدون تیمار و بانداژ بود. بعد از 3 و 7 روز، بانداژها را باز کرده و سطح سرمی کراتینین و نیتروژن اوره خون (bun) اندازه گیری شد. یافته ها: در روزهای سوم و هفتم، در گروه نانونقره، کراتینین تغییر معنی داری نشان نداد (05/0p>)، اما سطح bun افزایش معنی داری در مقایسه با سایر گروه ها نشان داد (05/0>p). به علاوه تغییر معنی داری در پارامترهای عملکردی کلیه در روز هفتم در مقایسه با روز سوم وجود نداشت (05/0p>). نتیجه گیری: در این مطالعه افزایش معنی دار bun در گروه نانونقره می تواند نشانگر اختلال در عملکرد کلیه باشد، بنابراین جذب پوستی نانونقره می تواند اثرات سمی بر روی عملکرد کلیه داشته باشد.